Επιτέλους πραγματικό μπάσκετ

Τελείωσε η προκριματική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων με καλές εντυπώσεις και τη γνωστή... αποκόμιση εμπειριών που όλοι επικαλούμαστε όταν δεν έχουμε ελπίδες για κάτι καλύτερο! Συνήθως ξεχνάμε ότι για να αποκομίσεις χρήσιμες εμπειρίες από αυτά τα παιχνίδια πρέπει να έχεις κι εσύ κάτι να προσφέρεις σ' αυτά, πέρα από τη συμμετοχή σου, διαφορετικά οι εμπειρία δεν διαφέρει και πολύ από αυτή του φιλαθλου που το παρακολουθεί. Αυτό το κάτι το είχαμε νομίζω και γι αυτό ευελπιστώ ότι αυτή τη φορά -όπως και αρκετές αλλες στο παρελθόν- θα μας χρησιμεύσει πολύ αυτή η περιπέτεια. Οι νεαροί μας παίκτες σε καμμία περίπτωση δεν παραδόθηκαν, παλεύοντας όσο πιο δυνατά μπορούσαν απέναντι σε ανώτερες σωματικά και τεχνικά ομάδες, βάζοντας τους αρκετά προβλήματα στο παιχνίδι. Για αρκετούς από τους παίκτες μας ήταν η πρώτη συμμετοχή τους σε τέτοιους αγώνες και όσο κι αν άκουγαν από τους συμπαίκτες και τους προπονητές τους για άλλου είδους μπάσκετ, ήρθε για αυτούς η ώρα να το βιώσουν πραγματικά. Πιεστικές άμυνες και στις δύο άκρες του γηπέδου, δυνατά σκρήν, κοψίματα και αιφνιδιασμοί, αρκετές ταχύτητες πάνω από το πρωτάθλημα μας. Καλώς εννοούμενο μπασκετικό ξύλο και πάνω απ όλα ομαδικές κινήσεις στο γήπεδο που πρέπει να χρησιμοποιήσεις και το μυαλό εκτός από το σώμα για να τις αντιμετωπίσεις.

Δύο κυρίως παράγοντες συντελούν σε αυτού του είδους το παιχνίδι: Πρώτος και κυριώτερος οι προπονητές και οι αθλητές των ομάδων. Σωστή ατομική και ομαδική προπόνηση που έχει ώς αποτέλεσμα τη δημιουργία ομάδας που συνθέτοντας το ταλέντο και τις ειδικές ικανότητες του κάθε παίκτη με τις ανάγκες και τους στόχους του συνόλου, παρουσιάζει μια ομάδα με συγκεκριμένο στόχο στο γήπεδο και με εναλλακτικούς τρόπους για να τον κατακτήσει. Το γνωστό μπάσκετ....πάμε γερά παλικάρια μου να τους φάμε με το σύστημα αραΐ - μπουραΐ (για να θυμηθούμε και ενα παλιό Χιώτικο παιχνίδι) δεν έχει και πολλά να προσφέρει και στους δύο αντιπάλους. Από την άλλη βέβαια είναι ευκολότερο στη διδασκαλία του!

Δεύτερος παράγοντας,λιγότερο βέβαια σημαντικός αλλά οχι αμελητέος, είναι οι εκπαιδευμένοι και με μπασκετική νοοτροπία διαιτητές.Επιτέλους παίξαμε σε όλα τα παιχνίδια physical game χωρίς απειρα σφυρίγματα σε κάθε επαφή ούτε εφεύρηματα κάθε είδους σε όσο το δυνατόν περισσότερες φάσεις του παιχνιδιού. Ασφαλώς και έγιναν λάθη, αλλά σας διαβεβαιώ ότι κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε απλούστατα γιατι ήταν ολοφάνερο ότι ήταν λάθη εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού και του δυνατού παιχνιδιού και  προς τις δυο κατευθύνσεις. Ακόμα και η γραμματεία έκανε λαθος στην ανανέωση του χρόνου επίθεσης, αλλά το παραδέχθηκε αμέσως και το παιχνίδι συνεχίστηκε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Αυτά τα εμφανέστατα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού δε θα μπορούσαν βέβαια να περάσουν απαρατήρητα ούτε κι απο τους μικρότερους και πιο άπειρους μας παίκτες οι οποίοι τα σχολίαζαν μεταξύ άλλων μετά τα παιχνίδια. Γι αυτό το λόγο ευελπιστούμε όλοι ότι οι παίκτες μας έχουν την ικανότητα να εκμεταλλευτούν όσο περισσότερο μπορούν αυτή τη σειρά αγώνων και να αποκομίσουν πραγματικά οφέλη.

Ο τρόπος διεξαγωγής που ισχύει εδώ και λίγα χρόνια ( σταθερός όμιλος του πρωταθλητή ΕΣΚΑΝΑ με τους πρωταθλητές των νησιών) δε μπορώ να πώ ότι μού άρεσε. Παλιότερα συναντιόμαστε με ομάδες από Γιάννενα , Άρτα , Πάτρα, Λαμια και πολλές άλλες πόλεις και ήταν πολύ μεγαλύτερη η επαφή μας με ομάδες απο διαφορετικές καθε φορά πόλεις αντι για τα νησιά που έτσι κι αλλιώς τα συνανταμε καθε χρόνο στους αγώνες των μικτών. Δεν ξέρω βέβαια πόσο οικονομικότερος είναι αυτός ο τρόπος διεξαγωγής και κατά πόσο είναι επιβεβλημένος σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, αλλά ας ελπίσουμε να βελτιωθεί η κατάσταση και να επανέλθουμε στον παλιό τρόπο. Μέχρι τότε έχουμε να ασχοληθούμε με αρκετά εσωτερικά μας προβλήματα.