Επιτέλους πραγματικό μπάσκετ

Τελείωσε η προκριματική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος εφήβων με καλές εντυπώσεις και τη γνωστή... αποκόμιση εμπειριών που όλοι επικαλούμαστε όταν δεν έχουμε ελπίδες για κάτι καλύτερο! Συνήθως ξεχνάμε ότι για να αποκομίσεις χρήσιμες εμπειρίες από αυτά τα παιχνίδια πρέπει να έχεις κι εσύ κάτι να προσφέρεις σ' αυτά, πέρα από τη συμμετοχή σου, διαφορετικά οι εμπειρία δεν διαφέρει και πολύ από αυτή του φιλαθλου που το παρακολουθεί. Αυτό το κάτι το είχαμε νομίζω και γι αυτό ευελπιστώ ότι αυτή τη φορά -όπως και αρκετές αλλες στο παρελθόν- θα μας χρησιμεύσει πολύ αυτή η περιπέτεια. Οι νεαροί μας παίκτες σε καμμία περίπτωση δεν παραδόθηκαν, παλεύοντας όσο πιο δυνατά μπορούσαν απέναντι σε ανώτερες σωματικά και τεχνικά ομάδες, βάζοντας τους αρκετά προβλήματα στο παιχνίδι. Για αρκετούς από τους παίκτες μας ήταν η πρώτη συμμετοχή τους σε τέτοιους αγώνες και όσο κι αν άκουγαν από τους συμπαίκτες και τους προπονητές τους για άλλου είδους μπάσκετ, ήρθε για αυτούς η ώρα να το βιώσουν πραγματικά. Πιεστικές άμυνες και στις δύο άκρες του γηπέδου, δυνατά σκρήν, κοψίματα και αιφνιδιασμοί, αρκετές ταχύτητες πάνω από το πρωτάθλημα μας. Καλώς εννοούμενο μπασκετικό ξύλο και πάνω απ όλα ομαδικές κινήσεις στο γήπεδο που πρέπει να χρησιμοποιήσεις και το μυαλό εκτός από το σώμα για να τις αντιμετωπίσεις.

Δύο κυρίως παράγοντες συντελούν σε αυτού του είδους το παιχνίδι: Πρώτος και κυριώτερος οι προπονητές και οι αθλητές των ομάδων. Σωστή ατομική και ομαδική προπόνηση που έχει ώς αποτέλεσμα τη δημιουργία ομάδας που συνθέτοντας το ταλέντο και τις ειδικές ικανότητες του κάθε παίκτη με τις ανάγκες και τους στόχους του συνόλου, παρουσιάζει μια ομάδα με συγκεκριμένο στόχο στο γήπεδο και με εναλλακτικούς τρόπους για να τον κατακτήσει. Το γνωστό μπάσκετ....πάμε γερά παλικάρια μου να τους φάμε με το σύστημα αραΐ - μπουραΐ (για να θυμηθούμε και ενα παλιό Χιώτικο παιχνίδι) δεν έχει και πολλά να προσφέρει και στους δύο αντιπάλους. Από την άλλη βέβαια είναι ευκολότερο στη διδασκαλία του!

Δεύτερος παράγοντας,λιγότερο βέβαια σημαντικός αλλά οχι αμελητέος, είναι οι εκπαιδευμένοι και με μπασκετική νοοτροπία διαιτητές.Επιτέλους παίξαμε σε όλα τα παιχνίδια physical game χωρίς απειρα σφυρίγματα σε κάθε επαφή ούτε εφεύρηματα κάθε είδους σε όσο το δυνατόν περισσότερες φάσεις του παιχνιδιού. Ασφαλώς και έγιναν λάθη, αλλά σας διαβεβαιώ ότι κανείς δεν διαμαρτυρήθηκε απλούστατα γιατι ήταν ολοφάνερο ότι ήταν λάθη εξαιτίας του γρήγορου ρυθμού και του δυνατού παιχνιδιού και  προς τις δυο κατευθύνσεις. Ακόμα και η γραμματεία έκανε λαθος στην ανανέωση του χρόνου επίθεσης, αλλά το παραδέχθηκε αμέσως και το παιχνίδι συνεχίστηκε χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Αυτά τα εμφανέστατα χαρακτηριστικά του παιχνιδιού δε θα μπορούσαν βέβαια να περάσουν απαρατήρητα ούτε κι απο τους μικρότερους και πιο άπειρους μας παίκτες οι οποίοι τα σχολίαζαν μεταξύ άλλων μετά τα παιχνίδια. Γι αυτό το λόγο ευελπιστούμε όλοι ότι οι παίκτες μας έχουν την ικανότητα να εκμεταλλευτούν όσο περισσότερο μπορούν αυτή τη σειρά αγώνων και να αποκομίσουν πραγματικά οφέλη.

Ο τρόπος διεξαγωγής που ισχύει εδώ και λίγα χρόνια ( σταθερός όμιλος του πρωταθλητή ΕΣΚΑΝΑ με τους πρωταθλητές των νησιών) δε μπορώ να πώ ότι μού άρεσε. Παλιότερα συναντιόμαστε με ομάδες από Γιάννενα , Άρτα , Πάτρα, Λαμια και πολλές άλλες πόλεις και ήταν πολύ μεγαλύτερη η επαφή μας με ομάδες απο διαφορετικές καθε φορά πόλεις αντι για τα νησιά που έτσι κι αλλιώς τα συνανταμε καθε χρόνο στους αγώνες των μικτών. Δεν ξέρω βέβαια πόσο οικονομικότερος είναι αυτός ο τρόπος διεξαγωγής και κατά πόσο είναι επιβεβλημένος σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς, αλλά ας ελπίσουμε να βελτιωθεί η κατάσταση και να επανέλθουμε στον παλιό τρόπο. Μέχρι τότε έχουμε να ασχοληθούμε με αρκετά εσωτερικά μας προβλήματα.

Συμμετέχω , συμμετέχεις , αποφασίζουν...

Αρκετά νομίζω ασχοληθήκαμε με τα όσα έλαβαν χώρα στο κλειστό το Σαββατο. Άλλωστε υπήρχε τόσος κόσμος που και να ήθελες να το κρατήσεις κρυφό δε γινόταν . Το θέμα είναι τι θετικό μπορούμε να βγάλουμε απο αυτή την οδυνηρή διαδικασία. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η μεγάλη συμμετοχή στα σχόλια -έστω και ανώνυμα- και οι διάφορες απόψεις που γράφτηκαν. Σχημάτισα την εντύπωση ότι αρκετοί από αυτούς που ασχολούνται με το άθλημα στη Χιο έχουν άποψη και θέλουν να την εκφράσουν έστω και μέσα από ενα ανεπίσημο διάλογο ενος blog. Υπήρξαν μυνήματα ελαφρώς προκλητικά και αφοριστικά αλλά υπήρξαν και πάρα πολλά που αγγίζουν το πρόβλημα στο σκληρό του πυρήνα. Έχω ξαναγράψει ότι θεωρώ το κοινό του μπάσκετ και τους περισσότερους που ασχολούνται με αυτό, άνθρωπους που συνήθως διαθέτουν γνώσεις, άποψη και τόλμη, και άρα  βαρύνουσα άποψη σχετικά με τα τεκταινόμενα. Επίσης σχημάτισα την εντύπωση ότι θέλουν να εκφραστούν, έχουν άποψη σχετικά με το τι επικρατεί, έχουν ιδέες, αλλά δεν έχουν βήμα για να εκφραστούν. Και αν το σκεφτεί κανείς, πως μπορεί κάποιος να εκφράσει την άποψη του σχετικά με τις συνθήκες που παίζεται το μπάσκετ στη Χίο και να συμβάλλει στη βελτίωση του? Οι πιο σοβαρές συζητήσεις γίνονται στις εξέδρες του κλειστού ή στο ημίχρονο κάποιων αγώνων αλλά βέβαια μένουν στο στενό κύκλο όσων παραβρέθηκαν σε αυτές. Αναρωτιέμαι άν γίνεται καμμία σοβαρή προσπάθεια διαλόγου μεταξύ όσων μοιράζονται το ίδιο πάθος ή κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες έχουν αναλάβει ανθ' ημών αυτό το έργο. Θα ήθελα- με το θάρρος της φιλίας- να προτρέψω όσους αγαπούν το μπάσκετ και ξέρουν πώς είναι να ιδρώνεις και πολλές φορές να ματώνεις τη φανέλλα, όσους έχουν ιδέες και διάθεση να τις εφαρμόσουν, να κατέβουν από την εξέδρα και να πλαισιώσουν όποιο φορέα του αθλήματος τους αρέσει και θεωρούν ότι μπορούν να προσφέρουν. Διοίκηση σωματείων, διαιτησία, γραμματεία, και δεν ξέρω τι άλλο (ξέρω αλλά δεν το λέω ακόμα...). Σας διαβεβαιώ ότι είναι εξαιρετικά ευχάριστη και δημιουργική διαδικασία (αν εξαιρέσεις βραδιές όπως αυτη του Σαββάτου!!) , αποκτάς νέους φίλους, και γενικότερα συμμετέχεις σε διαδικασίες για πράγματα που σ΄ενδιαφέρουν και αγαπάς μη αφήνοντας τους άσχετους οσφυοκάμπτες  να τις καταδυναστεύουν εκμεταλλευόμενοι την αδράνεια σου.(ίσως πρέπει να το εφαρμόσουμε και σε άλλους τομείς της ζωής μας) Ας πάρουμε την τύχη του αθλήματος στα χέρια μας. Ο σιωπών δοκεί συναινείν.

ΥΓ

Γνωστοποιώ στους ενδιαφερόμενους ότι δηλώσεις του τύπου: θα διώξω τον Λαγό από το μπάσκετ έχουν το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα. Στην πραγματικότητα ενώ είχα αποφασίσει να αποχωρήσω την επόμενη χρονιά μή αντέχοντας τις  συνθήκες που επικρατούν, ίσως να μην τους κάνω τη χάρη....insaallah που λέγαμε και στην Αλεξάνδρεια. Θα χρειασθεί να προσπαθήσουν περισσότερο...

Κανένα πρόβατο δε σώθηκε , βελάζοντας...

Σίγουρα υπάρχει μεγάλη θλίψη για το που οδηγούν ορισμένοι το αγαπημένο μας άθλημα. Το αποτέλεσμα ενός αγώνα ή και ενός πρωταθλήματος ακόμα έρχεται σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα. Το ζητούμενο είναι να μην δηλητηριασθεί κι άλλο μια διαδικασία αθλητισμού και ψυχαγωγίας στην οποία συμμετέχουμε σαν αθλητές παράγοντες, φίλαθλοι ή συνηθέστερα όλα μαζί. Στην ίδια διαδικασία συμμετέχουν και τα παιδιά μας -φυσικά και μή- και έχουμε  καθήκον πρωτίστως να τα διαπαιδαγωγήσουμε σωστά και δευτερευόντως να τους διδάξουμε την τεχνική και τακτική του αθλήματος.Δεν θα ήθελα να αναφερθώ αναλυτικά σε παιδαγωγικές αξίες που οι περισσότεροι λίγο πολύ γνωρίζουμε και αναγνωρίζουμε ότι μέσα από τον αθλητισμό και τα ομαδικά κυρίως σπορ μπορεί να διαπλάσουν το χαρακτήρα του παιδιού.

Διαβάζοντας τα σχόλια σας αισθάνθηκα τον κίνδυνο  της απαξίωσης του μπάσκετ στη Χίο και της απογοήτευσης σχετικά με την ανατροπή της υπάρχουσας δυσάρεστης κατάστασης που δείχνει να διαιωνίζεται. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ με τίποτα να το δεχτώ πηγαίνοντας αντίθετα στα όσα διδάσκουμε στους αθλητές μας ,να προσπαθούν δηλαδή να υπερβούν τα όρια τους και να μην τα παρατάνε ποτέ, όσο δύσκολη κι αν είναι η κατάσταση. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν υπάρχουν άνθρωποι στο μπάσκετ της Χίου ικανοί να προσφέρουν ανιδιοτελώς τις υπηρεσίες τους για να υπηρετήσουν τον αθλητισμό, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το πρόσκαιρο και μηδαμινό όφελος του σωματείου τους. Στην πραγματικότητα το ξέρω ότι υπάρχουν γιατί έχω συνομιλήσει μαζί τους και έχουμε αρκετές φορές προβληματισθεί για την πορεία του αθλήματος στο νησί μας. Τέτοιοι διοικητικοί παράγοντες με τους οποίους έχω προσωπικά συζητήσει, υπάρχουν στους Ίωνες, στον Βαολ (όποιος νομίζει ότι είμαστε εχθροί και άλλα σχετικά ειναι βαθιά νυχτωμένος. Μιλάμε τακτικότατα για πολλά θέματα και με τον coach είμαστε πολύ φίλοι) , στον Όμηρο, στον Αιγέα , στο Λιθί , σε άλλα ενδεχομένως σωματεία που δεν έτυχε να μιλήσω αλλά και στην Τοπική Επιτροπή. Και ακόμα περισσότεροι εκτός σωματείων. Με μια ματιά στις εξέδρες του κλειστου μπορείτε να δείτε πολλούς απ' αυτούς.Σας διαβεβαιώ ότι είναι κάτι παραπάνω από ικανοί να μας οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία. Ας μην αφήσουμε μια χούφτα ανάξιους και ψοφοδεείς να μας στερήσουν μία από τις λίγες απολαύσεις που μας έχουν απομείνει.Ας πάμε κόντρα στο νεοελληνικό φαινόμενο της αναξιοκρατίας και ευνοιοκρατίας. Ας συσπειρωθούμε και ας απαιτήσουμε αυτό που μας ανήκει. Ένα χώρο απαλλαγμένο από παρείσακτους και συμπλεγματικούς που να αποπνέει υγεία , ζωντάνια και δικαιοσύνη. Το χρωστάμε στον εαυτό μας και στα παιδιά μας

Δεν βρέχει, μας φτύνουν.....

Τίτλοι τέλους σε μία παράσταση που το τέλος της λίγο πολύ το είχαμε όλοι μαντέψει. Δεν χρειαζοταν άλλωστε ιδιαίτερες μαντικές ικανότητες ειδικά για όσους είχαν παρακολουθήσει το δεύτερο παιχνίδι της κανονικής περιόδου όπου τα μηνύματα ήταν κάτι παραπάνω από σαφή. Ακολούθησε το πρώτο παιχνίδι play off όπου όμως οι πρωταγωνιστές δεν είχαν διάθεση να εκτεθούν παραπάνω από όσο ήδη είχαν εκτεθεί. Και φθάσαμε στο δεύτερο παιχνίδι όπου η δουλειά τελείωσε. Θα ήταν ανώφελο να αναφερθώ σε φάσεις, αριθμούς κλπ αφού όποιος ήταν στο γήπεδο και δεν φορούσε παρωπίδες, είδε. Ακόμα και αυτοί που δεν ήταν στο γήπεδο είχαν πληροφορηθεί για τον τρόπο της ήττας. Σε αυτό ακριβώς το γεγονός θα ήθελα να αναφερθώ στο σύντομο σημερινό μου θέμα. Το κοινό που παρακολουθεί μπάσκετ είναι υψηλού επιπέδου, στην πλειοψηφία τους γνωρίζουν αρκετά καλά το άθλημα και δεν είναι οπαδοί. Έρχονται για να παρακολουθήσουν κάθε καλό παιχνίδι, να διασκεδάσουν τις δύο ώρες που θα μείνουν στο γήπεδο, μπορούν ευκολα να εντοπίσουν ...ασυνήθιστες καταστάσεις και δεν έχουν κανένα ενδοιασμό στο να το παραδεχθούν αλλά και να το στηλιτεύσουν αν χρειασθεί. (όπως και έγινε στο χθεσινό παιχνίδι ομαδικά και για πρώτη φορά όσο παρακολουθώ και συμμετέχω).
Μετά τον αγώνα και την επομένη το πρωί ήταν απίστευτος ο αριθμός κάθε είδους φιλάθλων (αθλητών άλλων ομάδων , συναδέλφων , διαιτητών κλπ) που έσπευσαν να μας συγχαρούν τονίζοντας παράλληλα το άδικο του αποτελέσματος. Μπορεί το γεγονός αυτό να μην αλλάζει τίποτα ουσιαστικό αλλά τουλάχιστον αφήνει μία ελπίδα ότι υπάρχουν υγιείς δυνάμεις στο χώρο που προέρχονται από τα σπλάχνα του και ίσως κάποτε -οχι πολύ αργά- αναλάβουν να καθαρίσουν την κόπρο του Αυγεία.
Από τα δεκάδες (ίσως και εκατοντάδες) σχόλια, τηλέφωνα , sms , που δέχθηκα από χθές τρία μου έχουν εντυπωθεί. Δεν θα αναφέρω τα ονόματα γιατι δεν ξέρω αν θα το ήθελαν αλλά δεν έχει καμμία σημασία. Το πρώτο ήταν στο γήπεδο από πρώην παίκτη (οχι της δικής μας ομάδας) που έκπληκτος μ αυτα που αντίκρυσε είπε σ εμένα και τον coach Συριάνη : απορώ πως ασχολείσθε ακόμα μ αυτους τους καραγκιόζηδες. Σηκωθείτε να φύγετε.. Το δεύτερο από πρώην αθλητή του ΝΟΧ και παίκτη τώρα σε άλλη ομάδα (απο αυτούς που έχουν χύσει τόνους ιδρώτα στο γήπεδο) : όσους έχουμε.. κοπανήσει στο γήπεδο coach, βγάζουν τώρα το άχτι τους εναντίον σου με τη σφυρίχτρα. Έτσι δε γίνεται... Το τρίτο και χειρότερο μου το είπε η Έλλη γυρίζοντας στο σπίτι: πρέπει να φύγεις απο εκεί.Δεν είναι χώρος για αξιοπρεπείς ανθρώπους.....