Σκέψεις για τα πρωταθλήματα που αρχίζουν

Αρχίζουν λοιπόν σε δέκα μέρες τα πρωταθλήματα και όλες οι ομάδες είναι στη γραμμή εκκίνησης. Ο βαθμός ετοιμότητας τους  αλλά και η αγωνιστική τους συνέπεια θα κριθεί στις τέσσερεις γραμμές του γηπέδου.Μετά από πέντε χρόνια απουσίας δεν είμαι σε θέση να αξιολογήσω ομάδες και να δώσω φαβορί, μπορώ όμως να αποτυπώσω καποιες σκέψεις μου κοιτάζοντας το πρόγραμμα. Στο παιδικό πρωτάθλημα οι οκτώ ομάδες που συμμετέχουν είναι ικανοποιητικός αριθμός- υπό την προυπόθεση βεβαίως ότι προπονούνται και παρουσιάζουν ένα αξιοπρεπές σύνολο. Στα παιδικά και τα προπαιδικά πρωταθλήματα μαθαίνονται τα βασικά του μπάσκετ, βάζοντας πολλές φορές το αποτέλεσμα σε δεύτερη μοίρα. Η εικόνα πχ μιας παιδικής ομάδας που παίζει 40 λεπτά παθητική άμυνα και οι επιθέσεις μονοπωλούνται από τον πιο ταλαντούχο παίκτη της, δεν προσφέρει τίποτα στα υπόλοιπα παιδιά ( συμπαίκτες και αντιπάλους) που συμμετέχουν στον αγώνα. Επιπροσθέτως καταργεί τα βασικά πλεονεκτήματα που προσφέρει στη διαπαιδαγώγηση των νεαρών αθλητών το ομαδικό άθλημα.

Ο χωρισμός των ομάδων σε δύο ομίλους έτσι ώστε να δίνουν τρείς (!) αγώνες σε τρείς μήνες μου φαίνεται εξωφρενικός. Βέβαια οι αγώνες συμπληρώνονται απο το εφηβικό πρωτάθλημα όπου συμμετέχουν οι περισσότεροι παίδες των ομάδων, αλλα ίσως θα ήταν προτιμότερο να χωρίζονται οι έφηβοι σε ομίλους με δεδομένο ότι το εφηβικό είναι το πιο προβληματικό τμήμα λόγω των αυξημένων μαθητικών υποχρεώσεων.

Για το ανδρικό θα μιλήσουμε μετά την έναρξη της αγωνιστικής περιόδου και αφού έχουμε πάρει μια πρώτη γεύση των ομάδων. Αυτό που μπορώ να πώ τώρα είναι ότι όσον αφορά τα πρόσωπα δε βλέπω και πολλές αλλαγές μέσα σε πέντε χρόνια..

Περιμένω τις απόψεις σας και τα λέμε σύντομα.